kısa 1 not :)

Simsim 8 aylıkken yazmışım kenara :) Delirdiğim 1 anda! :)

Deliksiz uyuyabilmek, dışarı çıkmak için sadece kendimi giydirmek, uzun uzun saçlarımı taramak, arabadan inerken sadece çantamı koluma takıp kapıyı kapamak, market arabasıyla saatlerce turlamak, alışveriş merkezlerinde tuvalete girebilmek, sinemaya gidebilmek, akşam eve geldiğimde gezmekten yoruldum diyip uzanabilmek, mutfakta ellerim hamur içinde mantı, börek yapabilmek, gün içinde 'ay uyumuşum' diyip uyuyakalabilmek, deniz kenarında soğukta bi başıma yürüyebilmek...

Kardeş değil Arkadaş!

Sonbaharda nurturia ve emzirenanneler forumlarındaki annelerle buluşmalar, Gymboree bebekleriyle tanışmalar derken en yakınımızdaki minik arkadaşlarımızı ihmal etmeyelim dedik

vee kendi oyun grubumuzu kendi kendimize kurma kararı aldık :)

Belirli günler ve haftalar dahilinde hem ben arkadaşlarımla hasret gideriyorum hem de Simsim arkadaşsızlıktan delirmiyor :)

Efe, Çınar, Demir, Emir, Nehir, Yağmur...

Çoğunluk erkek!!

Oyuncak kavgalarımız fena!

Simsim, kendinden büyük küçük tüm arkadaşlarının elindeki herşeyi alıyor, bırakın oyuncağı şişe kapağı bile olsa o ona değerli geliyor!! :)

Biz orta yolu bulmaya çalışırsak ya dayak yiyoruz ya da Simsim'in çığlıklarıyla kulaklarımızın pası, ması herşeyi siliniveriyor, heryeri inletiyor!!!

Selin teyzenin bebesi Efe, çok minik; henüz gaz sancıları, uyutma zorluklarıyla uğraşırken Simsim'le gitmek bir hayli zor oluyor...

Çünkü istediğini yapmassak çığlıkla heryeri inleten, kedi Altan'ın peşinde sürüklenen ve Efe biberonla süt içerken; tadına bakıp Selin teyzeyi süt anne ilan eden sonra da kalan sütü zorla Efe'ye içirmeye çalışan Simsim bize huzur vermiyor, 2 bebeli evde :)

Yağmur; komşumuzun kızısı... 3 buçuk yaşında... Gezme komasına giren Simsim'in sesini duydu mu 'Çirme'ye gidicem' diye tutturuyormuş annesine... Ben de her komada memnuniyetle onları beklediğimi söyledim... Şimdi karşılıklı komalar; 'Yağmur'un bize gelmesiyle' çözülmekte! :)

Demir'se; Efe'nin kuzeni... Efe'yi görmeye gittiğimizde 3 çocuklu bir ev nasıl olurmuş'u görüyoruz ve pestilimiz çıkıyor :) Efe'nin ananesi, babanesi, annesi, yengesi ve ben onlara bakıyoruz hayretle... Aralarında 1'er yaş olan çocukların aynı evde kardeş olarak nasıl zapdedilebildiğini tartışıp duruyoruz!! :)

Emir ve Nehir'se bugün misafirimiz oldular. Bekarlık günlerimin komşusu ve aynı zamanda okul arkadaşım Songül'ün çocukları... Yaşça rekor onlarda biri 4 buçuk, diğeri 8 yaşında ve açıkçası en çok popomu yere koyabildiğim gün oldu. Çünkü Simsim'le abi ve abla olarak çoooook ilgilendiler; kucaktan kucağa gezdirdiler sonrasında Simsim yorgun düştü ve 1 güzel uyudu ne harikaaaaaaaaaa 1 gün!! :)

Çınar'ı biliyosunuz zaten Perşembe günlerimizin daimi oyun arkadaşı... Perşembe Perişanlık dedik Bilge'yle biz! :) ve bu günü bebelerimize adadık...

Kendimizle ilgili hiçbir beklentimiz yok; özel çocuk yemekleri, çocuk şarkıları ve oyuncaklarla onları şımartıyoruz ama oyuncak kavgalarını çözümleyemiyoruz!! :)

Sevgi pıtırcığı Simsim şirinlikle elinden oyuncaklarını aldığı Çınar'ın ufak tefek sinirli hallerine maruz kalsa da yine yine yine şirinlik ve cadılıklarına devam ederek hem oyuncaklarını elinden kapıveriyor hem de peşinden koşuveriyor! :)

Sırada yeni bebesi olucak arkadaşlarımız var ve görüşemediğimiz diğer bebeli arkadaşlarımız var...

Mesela en yakında yine evimizin sahalarında görmek istediğimiz Aliş bebeğimiz var, Gamze'ye burdan açık davet gönderiyorum; hadi kopun gelin! :)

Şimdi tekrar forumlardan tanıştığımız anneler ve bebekleriyle evlerde ve dışarda görüşme toplantılarına katılmaya başlama niyetindeyiz.

Ben de insansız yaşamam, Haso da yapış yapış arkadaş hastası ve dolayısıyla Simsim tam bir japon yapıştırıcısıyla yapıştırılmış gibi yapışmakta sayemizde!

Bu yüzdendir ki; ne olursa olsun, oyuncak da paylaşamasak, çığlıklarımızla başınızı da ağrıtsak arkadaş istiyoruz arkadaş (kardeş değil arkadaş) :)))))

Babasının uşağı var! :)

Ben insan çalıştırmam! Çalıştıramıyorum...

İş veremem; versem bile o işleri oturur yeniden ben yaparım!

Bu çocuk adam çalıştırmayı çoooook iyi biliyor! :)

Sütünü halıya dökse; mutfağa gidip 'süüüt lkasdkljfasld asldfjsdfl asldkfj' diye uzuuun cümle kuruyor ve Nino'yu salona getirtip sildiriyor!

Yemek yerken minik bir parça yere düşse yemek yemeyi bırakıp 'pisssss, düştüüü' diyip yine Nino'nun yakasına yapışıyor!

Eli pislense ellerini hiçbir yere değdirmeden 'ffff pisssss ffffffff sdflkjf' diyip ıslak mendilini getiriyor ve bana sildiriyor!

ve çişini yaptığında da 'çişşşşşşşşşşş tıııııı' diyip öyle tatlı yüzüme bakıyor ki :)

Bazen tuvalete yetişip çişimizi yapıyoruz, sonra inatla kalkmıyor ve tuvalet kağıdı istiyor, itinayla temizliğini yapıyor ve tuvalete atıyor!

Sonra bebeğinin altını açıyor; 'çişşşşş, pisssss' diyo ıslak mendille siliyor ve bezliyor :)

Salonda hoparlorları yerinden alıyor, koltuğa koyuyor, oynuyor sonra 'hadi koy yerine' talimatıyla anında yerine götürüyor!

Yere su dökülse anında silinicek, kırıntı mı var hemen toparlanacak!

Düzen ve temizlik hastası kızım bu huyuyla aynı babasına benziyor! :)

Gymboree!!!

Çok yoruluyorum!!

Arkadaşım Bilge ve Simsim'in arkadaşı Çınar'la Gymboree yollarını aşındırıyoruz.

Hani çocuklar eğlensin, oynasın, zıplasın, enerji fazlalarını atsınlar diye..

ve ayrıca ikimiz de sırtüstü yatıp kalkmamak istiyoruz, biraz dinlenmek, kahve içmek, tıka basa yemek yemek istiyoruz.

İlk isteğimizi gerçekleştiriyoruz ama diğeri yani bizimle ilgili olan kısmı daha beter 1 hal alıyor :)

'Hadi anneler şimdi zıplıyoruz, şimdi hopluyoruz, şimdi çocukları şuraya taşıyın, kollarından tutun kaldırın, eğin, sallayın, şurdan geçirin, burdan kaydırın vs. vs.'

Perişan çıkıyoruz o kapıdan!!!

Anneli bebeli oyun grupları olduğundan popomuzdan ter damlarken ayrılıyoruz yüzümüzde sahte 1 'ne iyi yaptık da Gymboree'ye geldik ifadesiyle...

Kendimizi arabaya attığımızda da '1 daha asla' diyoruz ama nedense bunu tekrarlıyoruz!! :))

Ama Bilge n'olur 1 şuursuzluk yapıp da gidelim dersem yine; kocaman 1 'hayır' de bana ve gitmeyelim.

1 hafta kendimi toparlayamıyorum! Gymboreeeeeeeeeee yoruyosun çok biziiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! :)

'ee eee ko baa!'

Bebekleri uyutan kızım, ben niye seni uyutamıyorum :)

Simsim bu aralar tam bir fotokopi makinesi.

Dızzt dızzt sürekli çekiyor, çoğaltıyor ve annesi ne yaparsa aynısını yapıyor :)

Topuklu ayakkabılarımın hastası. Giyinip de sokağa çıkacağım zaman beni öyle bir süzüyor ki, ayakkabılarımı ayağımdan sökecek gibi bakıyor!

Tabi hemen ertesi gün o ayakkabıyı bulup pat ayaklarına giyiveriyor ve nasıl oluyorsa bütün evi o ayakkabılarla gayet rahat bir şekilde geziyor :)

Babası bir şey tamir etmeye çalışıyorsa hemen vidaları sıkıyor, gevşetiyor, söylene söylene işine karışıyor :)

Ananesi ve teyzesi onu omzunda yatırıp yürüterek eee ee yapıyolarmış, kimden mi öğrendim?

Simsim, bebeğini alıp 'eee eee, ko baaa ko baaa' diye omzunda sırtını sıvazladığı zaman annemlere sorduğumda öğrendim :)

Meğer o şekilde yürüterek 'eee eee koy başını hadi koy başını' diyolarmış :))))

Ha bu arada bir kere de bebeğini ayağımda salladım, o günden beri yastık alıp bebeğini koyup ayağında sallıyor, biberon veriyor!

E be kızım, madem bebekleri uyutmayı biliyorsun da sen niye böyle kolay öğle uykularına geçmiyorsun!

İlla ya gezdiricem, ya emziricem!  :)

'Kuyruklu beyaz kızçe' :)

Yazlıkta bloglayamadım sık sık!

Bilgisayarımdan uzak sakin, sessiz, denizli, kumlu, güneşli, bol yemekli, bol dinlenmeli geçirdim yazın büyük bölümünü...

Haso haftasonları mangal partilerimize eşlik etti.

Beyaz kızçemiz kuyruklu motorumuz da bazı günler bana kaldı;

bu yaşıma kadar ekmek almaya bu kadar meraklı olmamıştım :)

Vınn vınnn vınn vınnn bir ekmek, sonra bir süt, sonra 5 yumurta! :

Hepsini 1 almadım ki, daha çok kullanayım beyaz kızçemizi :)

Sonrasında araba kullanmak ne sıkıcı geldi;

Haso'ya gülüyodum motoruna aşık diye de hakkaten aşık olunuyormuş, hak verdim :)

Basmayın Damarıma

'Basmayın damarıma' bir film. Yönetmen: Simsim, Oyuncular: Sito - Haso...

İzlemek yakınlarımıza düşüyor çünkü biz başrollerdeyiz.

Elinde oynatıyor.

Çekimler çok ağır şartlarda gerçekleşiyor.

Başlarda 7/24 çekimdeydik.

Şimdi biraz rahatladık.

Hem Tazmania canavarı gibi ortalığı birbirine kattıktan sonra o hızla toparlamaya yardım eden ablamız var; popomuz yer görüyor hem de Sisim'in kocamaaan olmasıyla kocamaaan uykular uyuyoruz :)

Bebeği ayakta sallama görüntüsü hiçbir zaman cazip gelmemişti bana...

O yüzden de hiç alıştırmadım.

Gerçi alıştırmadım demiyim çünkü öğrendiğim en önemli şey 'bebek sizi yönetir' sizin kurallarınızsa ancak 9. aydan sonra 1 işe yarar :)

Doğmadan önce 'hiç sallamadan uyutmaya alıştırıcam' dersiniz ama gecenin bir yarısı bebeği çarşafların içinde sallarken bulursunuz kendinizi :) Bknz: Simsim'in süt annesi ve minik Efe :))))

9. aydan sonra da yemek - uyku  ve 'hayır' düzenini kurmak için el atarsınız, yine de bebeğin inadı ve anlayışına kalmış başarınız :)

Çarşafta salladım çarşaflardan fırladı, ayakta sallamak isteyenler oldu parendeler attı...

Hayat kurtaran beşiği ve ana kucağını başımda taşımak istediğim anlar oldu!

Allah yeni bebeği olan herkese sabır ve bol süt versin ki güzelce oynayıverin bebeğinizle :)

Oyunculuk kabiliyetiniz olması gerekmez, tüm gücünüzle kendinizi bebeğinize teslim edin o sizi yönetir :)