Bazen uzak olan yakın, yakın olan uzak olur.
Herkes kendi tercih eder; ben akışına bırakırım, ısrar etmem!
Ben sevdiklerim hep yanımda olsun isterim, belki tek kötü yanım 'benim için doğru olanın eleştirilmesine' razı olmamamdır.
Doğrum doğrudur. Tabi hatalar da insanlar içindir. Hatalıysam mutlaka alttan alırım asla susmam, kaçmam, akışına bırakmam... Hatam yoksa ya çok fena konuşurum ya da susarım, yormam kendimi...
Neyse işte;
1 Sii'miz var bizim.
Komşu kızı!
O Avustralya'dayken Simsim doğdu, ben kötü zamanlar geçirdim ve artık Simsim ayaklanmaya başladığı sırada 1 sabah Simre'yi görüp sevmek için kapıyı çaldı.
Fotoğraflarından takip etmiş, bayılmış ve gerçeğini; hem de terrible 2'lu gerçeğini görmek istemiş!
Geliş o geliş...
Krizlerimizin üstesinden gelen,
Giydirip elimden alan, gezmelere çıkaran,
İlk kez sirk'e götüren,
Restoranlarda uslu uslu yanında oturtan,
Ateşlendiğinde saatlerce kollarında uyutan,
Yalnız kaldığında yatağına alan,
Uyurken ateşini farkedip bizi oyun masalarından kaldıran,
Gece çişlerine kaldırabileyim diye saatini kuran,
Kimi zaman bizde kalıp bizzat çişini yaptıran,
Moralimiz bozuk olduğunda şarabıma meyve suyu katıp şekerlendiren,
Kafamıza estiğinde SİMSİTSİİ olarak yollara düşen,
Sırf havası güzel Çamlıdere diye bi yerden dağ evi kiraladığımda %500 uyum sağlayıp ertesi gün bavulunu hazırlayan,
Ankara'ya, Safranbolu'ya, Amasra'ya uzun yol şoförlüğü yapan,
Ben varken Haso hariç kimsenin araba kullanmasından haz etmediğim halde anahtarı sürekli eline tutuşturduğum,
Dağ evinde odun sobası, mangal, şömine yakan ve yakarken alkol diye benim parfümümü kullanan,
Hayatında hiç dolma sarmadığını söyleyip kalem gibi dolmalar saran,
Kıbrıs'a mı gitsek dememe kalmadan havaalanında 'kimliksiz' hazır bekleyen,
Zar zor uçağa yetişip vardığımız Kıbrıs'ta 'otel' ayarlamadan giden(hem de elimizde çocukla :))
Havaalanı çıkışında Noah's Ark'a karar verip, transfer minibüsüne atlayan,
Sırayla Simsim'i oyalayıp Casino'da paralar kazanan,
ve ve veeeeeee Onur Air'e ait uçağımızın düşme tehlikesi atlattığı ve herkesin (özellikle benim) ağladığı anda 'üzülme, kaderimizde böyle ölmek var demek' diye sakin sakin Simre'yle uyumaya devam eden,
Şimdilerde arkadaşlarımızın açtığı Ataköy Marina Benzin'de çokça vakit geçirdiğimiz ve bu gece olduğu gibi sıkılıp da geri döndüğümüzde korku filmi izlediğimiz;
Öncelikle kızımın idolü, kankisi, sakinleştiricisi, çişçisi ve sonrasında da komşum, arkadaşım, doğum günümün sürprizci kahramanı (doğum günü detaylarımı da yazıcam), değerini geç anladığım ve hiç kaybetmek istemediğim Siiiii'miz iyi ki varsın!
Gözün doluyo hemen diyosun ya yine doldu :)
Senin tek rakibin abin Sercan; kanınızda ne varsa (annen hariç:) Simsim ayrı bi aşk duyuyo :)
Mazimiz 6 seneye dayanıyo ama yapışık ikizliğimiz Simsim'in vazgeçilmezi olduğun andan başlıyor!
Simsim'in değerini bilenin değerini bilmek farzdır bana ve Haso'ya :)
