Yakın zamana kadar benim bayramım 23 Nisan'dı!
O gün arkadaşlarım beni arar, bayramımı kutlarlardı :)
Artık hızlıca yol katettim ve Mayıs ayına 'anneler günü'ne terfi ettim!
Geçtiğimiz Pazar da 'benim günüm'dü! İlk anneler günümdü!
Herkes kutlamak için aradı ama ben ilk anneler günümden hiç 1 şey anlamadım...
Simre'cik güne kakasını yapmakla başladı (kendisi bezine yapmıyor, bezini açtırıyor, başında bekletiyor... Poposuna bulaşsın istemiyor da titiz kızımız :)
Sonra bebeğin hijyeni, mini banyosu, giyinmesi, yedirilmesi derken Hasot o sırada açlıktan bayılmalardaydı.
Bir an evvel evden çıkıp 1 şeyler yemek istiyorduk ama gün içinde bir sürü aksilikler yaşayınca yediğimizden 1 şey anlamadığımız gibi 1 de trafik kazası atlattık.
Allah kızımızı bize, bizi de birbirimize bağışladı!
Hep diyorum ya Nescafe 3'ü bir aradayız biz. Kahvesi Haso, sütü ben, şekeri de Simre'cik :)
Birbirini düşünen, düşkün olan, canı yananla canı yanan 3'ü bir aradayız biz!
O günden beri benim tansiyonum yerlerde, başım, boynum ve belim birbirine kenetlenmiş beni rahat bırakmıyorlar!
Simre çok huysuz, geceleri uyumuyor ve bütün gündüz ağlıyor!
Öyle içten, öyle kötü ağlıyor ki ben de saçlarımı yoluyorum!
Bütün gün deli dilaver gibi Simre'yi yatıştırmaya çalışmaktan bitmiş durumdayım.
Doktorumuzu aradık, rahatlatıcı 1 ilaç önerdi ama ilaca gerek kalmadan dün itibariyle erken gelen babasının kucağında sakinleşti.
ve sabaha karşı gülücükler atmaya başladı!
Artık uyanıkken bize tepki veriyor, şaşkın şaşkın bakıyor ve sonra tatlı tatlı gülüyor!
Bu arada ben; Evet başta süperdim, güzel taşıdım, güzel doğurdum, güzel baktım derken sanırım tükendim.
Simre'yi tutmaktan, taşımaktan, pışpışlamaktan, heryerim tutulmuş durumda. Yemek yemeyi unutuyorum, unutmaktan ziyade Simre'cik 5 dk bile boş bırakmıyor beni!
ama o güldüğü zaman full şarj oluyorum, hepsini unutuyorum :)
