Ayakkabısız ve tokasız prenses mi olur?
Ayakkabı dolabımız anneyle yarışır kıvamda...
Bizim aldıklarımız yetmedi, herkes de ayakkabı alıyor.
Ayakkabıları giydiriyorum ama daha evden çıkmadan yalınayak kalıyoruz!
E her yere ayakkabısız gidince 'vah vah, ayakkabısı yok kızın, bi ayakkabı alayım' fikri geliyor insanların aklına...
Uzun zamandır çektiğimiz bu sıkıntıya, kış zamanı uzun botlar alarak yarı çare buldum.
'Yarı çare' yani botları çıkarması daha uzun sürdüğü için ayakta ayakkabı kalma süresini uzattım ancak :)
Yaşına girmeden bi hafta önce kahkahalar atarak kendi kendine yürüme çalışması yapan sevgili kızım 'yürümek' için sokağa çıkmaya can atar oldu.
Bu derdini diliyle anlatamayınca camdan bakıp kedilere el sallamalar, ağlamalar ve sokak kapısının önüne gitmelerle 'dışarı çıkıp, kedilerin üstüne üstüne yürümek istiyorum anne' mesajını vemeye başladı.
Ben ne mi yaptım? Giydirdim montunu ve ayakkabılarını, babasının geleceği saatte ilk kez 'bebek arabası ve kangurusuz' sokağa çıktık 'elele yürüyerek! :)
Kedilere koştuk, koştuk!
Sonra bi de üstüne babanın gelişini görünce koptuk, bayıldık!
Sokak kedilerinden 1 farkımız yoktu, şimdi daha beteriz, iki büklüm anne ve kızı kedileri kovalama derdinde!
ama farketmeden bir savaş kazandım!
'AYAKKABI' ve mont giymenin sokağa inip, kedilerle oynamak anlamına geldiğini öğrendi birileri! :)
ve ertesi gün ne mi oldu?
Ayakkabıyı koyduğum dolabı görmüş.
Dolabı açmış.
Cırt, cırt seslerine doğru gittiğimde ayaklarını uzatmış, kapının önünde ayakkabılarını giymeye çalışırken buldum kendisini!
Hevesini kırmamak ve algıladığı 'ayakkabı' meselesinin doğru olduğunu pekiştirebilmek için hemen ayakkabılarını ve montunu giydirip sokağa çıktık...
Artık ayakkabı giymeyi 4 gözle bekleyen bir kızım var! :)))
