Dün Teşvikiye semalarından 15.00 sıralarında çıkabildiğim yolculuğum 17.15'te Memorial'da son buldu!!!
Saat 15.30'da olan randevum perişan oldu!
Arayıp gecikeceğimi haber verdim ama gecikmekten de öte oldu biraz!
Bir ara 'randevuyu iptal mi etsem, açlıktan ölmesem bari, uçmak istiyorum, kenara çekip biraz uyusam mı' gibi boş sözler edinirken buldum kendimi!
Teşvikiye'den Memorial rotam Feriköy üzerinden devam edecekti fakat Nişantaşı'nın kilit trafiği yüzünden Fulya, Şişli ve Okmeydanı olarak yolumu değiştirdim.
Ah ne iyi yaptım!
İyice kitlendim, Allah'tan simitçi gördüm de açlıktan ölmedim!
Yeni yol arkadaşım navigasyonum Tomtom'dan yol yardımı rica ettim, hani kestirmeden filan götürsün diye!
O da benle kafa buldu!
Diyo ki 'sağa dön' e tamam tomtomum döniyim de orda yol yok! Dapdaracık bi sokak var, hem de dimdik!
Sana güveniyim diyorum, vardır Tomtom'un bilgidiği 1 şey :)çabalarım sonucu arabanın altını vuruyorum!
Ay tomtom ya!
Bu arada dönüp dolaşmaktan benzinim bitiyo, yolda kalmaya ramak var!
Tam o sırada Hasot arıyo, ay o da ne ya şarjım bitiyo!!!
Çıldırmak üzereyim! 'Ah ne yapsam ne yapsam kurtulabilsem' şarkısı çalıyor radyoda...
Kapatıyorum, bebişimizin klasik şarkılarından açıyorum...
O beni sakinleştirirken, bi taraftan da tomtom bağırıyor, sola dön, sola dön, tekrar sola!
ve bu hikaye benim pilimin bitmesi ve hastaneye varmamla sona eriyor!
Evet vardım! Hastaneye vardım! İnanılır gibi değil! ama doktorumu beklerken uyuklarken buldum kendimi :)
