Hamileliğimin 20. haftasına kadar sadece aileler ve en yakın 4 arkadaşım haberdardı.
20. haftada ise facebook'tan herkesle paylaştım.
Sonrasında ne mi oldu?
Telefonlarım susmadı.
Hiç beklemediğim, uzun zamandır görüşemediğim arkadaşlarımdan tebrik değil, 'yanımda olmak' talebi geldi!
Şu zamanda en çok istenilen şey bu olsa gerek...
Şimdi ders aldım. Bi dahaki sefere 'herkese duyurucam' :)
Hamile olunca ihtiyaç sahibi oluyorsunuz!
En başından beri haberi olanlardan 1 şeyler bekliyorsunuz...
Deli miymişim?
'En yakınım bilsin, onlar yanımdalar' dediklerimden hiç aramayanlar oldu desem!
Ben iki kat aşağıdaki komşumda yemek yerken, Hasot aç kalırken umursamayanlar oldu desem!
1 gün, saatlerce benim hiç halim yokken Hasot'la makam arabası şoförü gibi sokaklarda turlayarak anlamsız vakit geçirmeye çalıştık desem!
Niye mi?
Başbakana yemeğe gidiyorduk da işi çıkmıştı, evine giremiyorduk. Kapı açılış saatleri ertelenmişti. E tabi başbakan ya, sonrasında arayarak üzüntülerini bile belirtmedi, olay tam 'ananı da al git' kıvamındaydı desem! :)
Dedim işte!
Bilen bilir, ben herkesin yanında olurum, hatta bazen fazlasıyla...
Bazen gelir aşçınız olurum, bazen temizlikçiniz, bazen şoförünüz, bazen hasta bakıcınız!
Domuz gribi olsa sevdiğim insan, yine gider tavuk suyuna çorbasını yapar dönerim!
Sevdiklerim için her kılığa girerim çünkü bilirim 'ihtiyaç sahibi olmak' zordur!
ama artık gerçekten yanımda olanlar, gerçekten düşünenler için varım!
annem gibi 'iyilik yap denize at' demem artık! (Ay annemin iyiliklerini ve iyilik yaptığı işe yaramazları anlatmaya başlasam kurulucak cümlelerin sonu gelmez, bu konuyu geçelim :)
PS: İçime attıklarımın 1 kısmını döktüm. Bebek yüzünden zaten şişiyorum, 1 de bunlarla şişemem napıyım :)
